Jak By Tu Dojść Do Mordoru? [Szlak Tongariro Alpine Crossing]
- Paweł
- 26 paź 2023
- 10 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 18 lis 2024
Tongariro Alpine Crossing to najpopularniejszy nowozelandzki szlak wysokogórski prowadzący przez wulkaniczny krajobraz pełen kolorów – czerwone wulkany, szmaragdowe jeziorka i wydobywające się z ziemi opary.
Będąc w Nowej Zelandii, tej jednodniowej wycieczki po Tongariro National Park nie powinieneś pominąć. Choć szlak oblegany jest przez rzesze turystów, niesamowite widoki sprawiają, że raczej nie zejdziesz z niego zawiedziony.
Ponadto, na Tongariro Alpine Crossing przejdziesz obok sławnego wulkanu Mount Ngauruhoe, który zyskał światową popularność, grając Górę Przeznaczenia w filmie "Władca Pierścieni".
1. Ile czasu zajmuje przejście szlaku Tongariro Alpine Crossing?
⌛ Większości osób przejście szlaku Tongariro Alpine Crossing zajmuje od 6 do 8 godzin. W zimowych warunkach może to być nawet 9 godzin. Cały szlak to 19 km ścieżka.
👉 Pamiętaj o rejestracji swojego wyjścia na szlak tutaj! 👈
2. Jak trudny jest szlak Tongariro Alpine Crossing?
💪 Trudność szlaku wyceniana jest na średnią.
⚠️ Na grzbiecie prowadzącym na Red Crater znajdują się łańcuchy pomagające przy podejściu. Zejście z Red Crater jest strome i łatwo o upadek.
↕️ Różnice wysokości na szlaku wyglądają następująco:
Początek szlaku – 1120 m n.p.m.
Najwyższy punkt szlaku – 1868 m n.p.m.
Koniec szlaku – 760 m n.p.m.
🧰 Ze względu na swoją popularność, szlak jest bardzo dobrze utrzymany i oznakowany. Mimo tego w warunkach dużego zachmurzenia łatwo zgubić drogę.
3. W której porze roku najlepiej wybrać się na Tongariro Alpine Crossing?
Najprzychylniejsze warunki pogodowe panują na szlaku od października do kwietnia. Wziąć należy jednak pod uwagę to, że Tongariro Alpine Crossing jest jednym z najpopularniejszych szlaków w Nowej Zelandii. W szczycie sezonu jednego dnia przechodzi po nim od 600 do 3500 osób. Chcąc uniknąć tłumów, warto zaplanować wypad na szlak na początku lub końcu ww. okresu.
4. Gdzie sprawdzę aktualne warunki pogodowe na szlaku?
🌐 Prognozy pogody szukaj na stronie państwowej instytucji meteorologicznej MetService.
🎥 Aktualnie panujące warunki pogodowe sprawdzisz na webcamach:
⚠️ Kilka dodatkowych informacji, które trzeba wziąć pod uwagę planując trekking po Tongariro Alpine Crossing:
Jeżeli wiatr wieje z siłą większą niż 60 km/godz., bezpieczniej wybrać szlak o mniejszej ekspozycji.
Temperatura przy Red Crater jest niższa o przynajmniej 5°C w porównaniu z początkiem szlaku. Wzmożenie się wiatru o każde 10 km/godz. przyczynia się do spadku temperatury o 2°C.
5. Jakie warunki panują na szlaku Tongariro Alpine Crossing wiosną?
🌱 Wiosna (wrzesień-listopad)
Wychodząc na szlak w pierwszej połowie wiosny, przygotuj się na zastanie zimowych warunków (patrz poniżej). Gdy zagrożenie lawinowe ustanie, wiosną jest szansa na bezpieczne przejście szlaku bez tłumów.
6. Jakie warunki pogodowe zastanę na Tongariro Alpine Crossing latem?
☀️ Lato (grudzień – luty)
Stabilna pogoda i długi dzień to duże zalety tej pory roku. Natomiast nie można zapomnieć o tym, że w terenie wysokogórskim (najwyższy punkt szlaku – 1868 m n.p.m.) pogoda może zmienić się bardzo szybko. Na Tongariro Alpine Crossing dzieje się tak bardzo często. Przygotowanym trzeba być, na bardzo silne podmuchy wiatru, nagły spadek temperatury, duże opady deszczu (średnio 200 deszczowych dni w roku), a nawet śniegu.
7. Jakie warunki panują na szlaku jesienią?
🍂 Jesień (marzec – maj)
Śniegu na szlaku nie zobaczymy zazwyczaj do końcówki maja. Jesienią dni stają się jednak krótkie, a marudna pogoda coraz bardziej daje w skórę. Późną jesienią trzeba przygotować się na warunki zimowe (patrz poniżej).
8. Czy można przejść Tongariro Alpine Crossing zimą?
❄️ Zima (czerwiec – sierpień)
Jest to możliwe jednak organizacja wycieczki zimą jest bardziej skomplikowana. Niemniej, tylko zimą będziesz miał okazję zobaczyć wulkaniczny świat pokryty magiczną bielą śniegu, coś czego nie doświadcza większość turystów.
⚠️ Zimą szlak będzie bardzo niebezpieczny dla osób niemających doświadczenia w poruszaniu się po górach o tej porze roku. Od czerwca do września śnieg i lód pokrywają szlak przynajmniej częściowo. Temperatury spadają poniżej zera i występuje zagrożenie lawinowe. Dodatkowo pod uwagę trzeba wziąć długość dnia. Zimą słońce świeci od 9 do 11 godzin (pamiętajcie o czołówce i zapasowych bateriach).
🚩 Jeżeli jesteś osobą niedoświadczoną w poruszaniu się zimą po terenie wysokogórskim, możesz skorzystać z usług lokalnych przewodników.
9. Jak przygotować się do przejścia Tongariro Alpine Crossing zimą?
❗ Aby wyjść na szlak zimą powinieneś:
zabrać ze sobą towarzysza ze względów bezpieczeństwa,
potrafić odnaleźć drogę w przypadku kiedy oznaczenie szlaku będzie niewidoczne z powodu zachmurzenia lub głębokiej pokrywy śnieżnej,
wiedzieć, gdzie występują zagrożenia lawinowe i jak uratować osobę zasypaną przez lawinę,
posiadać sprzęt i umiejętności poruszania się po oblodzonym terenie,
zabrać ze sobą odzież odpowiednią na temperatury poniżej 0°C i być przygotowanym na sytuacje krytyczne w razie pogorszenia pogody,
zabrać ze sobą zestaw lawinowy i mieć umiejętności jego obsługi.
⚠️ Zagrożenie zejścia lawin występuje w okolicach Soda Springs, Red Crater i Blue Lake – krajowa strona z komunikatami lawinowymi.
10. Jak dojechać do początku szlaku Tongariro Alpine Crossing?
Kwestia dojazdu na szlak jest nieco skomplikowana:
Szlak rozpoczyna i kończy się w innych miejscach, oddalonych od siebie o 26 km.
Parkowanie przez dłużej niż 4 godziny na Mangatepopo Rd (początek szlaku) i Ketetahi Rd (koniec szlaku) jest zabronione.
Mangatepopo Rd. – początek szlaku.
🚌 W związku z powyższym, będziesz musiał skorzystać z usług lokalnych przewoźników.
Masz następujące opcje:
Zostaw samochód w miejscowości National Park i wsiądź do autobusu, który zabierze cię na początek szlaku, a następnie odbierze cię z jego końca.
Zaparkuj samochód na parkingu przy Ketetahi Rd i skorzystaj z oferowanego transportu.
Sprawdź koszt wynajmu auta w Nowej Zelandii!
11. Gdzie znajdę dobrą mapę szlaku i Tongariro National Park?
🗺 Mapa topograficzna online (możliwość wydrukowania).
📁 Pobierz poniższy ślad gpx szlaku do wgrania do wybranej przez ciebie aplikacji z mapami (nie gwarantuję 100% dokładności śladu).
12. Czy na szlaku Tongariro Alpine Crossing działają schroniska?
🛖 Jedynym schroniskiem na szlaku jest Mangatepopo Hut, które znajduje się pół godziny marszu od początku szlaku przy Mangatepopo Rd.
💰 Rezerwacji i opłaty należy dokonać online na tej stronie.
Schronisko może pomieścić 20 osób i w sezonie letnim dobrze dokonać rezerwacji z dużym wyprzedzeniem, jako że jest to miejsce, w którym zatrzymują się również turyści przemierzający popularny Tongariro Northern Circuit.
13. Czy można rozbić namiot na szlaku Tongariro Alpine Crossing?
Tak, możesz skorzystać z pola namotowego przy schronisku Mangatepopo Hut lub rozbić się "na dziko".
⛺ Jeżeli chcesz rozbić się na polu namiotowym przy schronisku Mangatepopo Hut musisz zakupić odpowiedni bilet w biurze DOC – nie jest to rezerwacja, obowiązuje zasada „kto pierwszy ten lepszy". Nocując w namiocie możesz korzystać z kuchni i toalet w schronisku.
🐾 Tutaj znajdziesz zasady obowiązujące osoby planujące nocleg w namiocie "na dziko". Jeżeli masz wątpliwości, możesz skontaktować się z lokalnym biurem DOC. Oczywiście jeżeli możesz, staraj się obozować na polach namiotowych, aby nie niszczyć niepotrzebnie tego, czym przyszedłeś się zachwycać. Pamiętaj również, aby zostawić po sobie porządek. Tutaj dowiesz się o tym jak 💩 i co robić ze śmieciami.
🚫 Zabronione jest rozbijanie namiotów „na dziko” w następujących miejscach w Parku Narodowym Tongariro: 3 km od Te Maari, Red Crater i Ngāuruhoe (zagrożenie aktywnością wulkaniczną), w miejscach przeznaczonych do piknikowania, w odległości 200 metrów od wszelkich dróg, 500 metrów od Northern Circuit Track (pokrywającym się w dużej części z Tongariro Alpine Crossing), 200 metrów od pozostałych szlaków i pól namiotowych.
14. Gdzie w okolicach Tongariro National Park mogę zarezerwować nocleg?
🏨 W okolicach Tongariro National Park znajdziesz różnego rodzaju zakwaterowanie, niemniej oferta nie jest duża. Pamiętaj, że w związku z tym, że obok wycieczki po Hobbitonie i rejsu po Milford Sound, Tongariro Alpine Crossing jest jedną z najpoularniejszych atrakcji Nowej Zelandii, rezerwacji noclegów należy dokonywać z dużym wyprzedzeniem.
Oto polecane przeze mnie miejsca noclegowe:
Skotel Alpine Resort*** – hotel znajduje się w sercu Tongariro National Park i oferuje pierwszorzędne widoki na wulkany Mt Tongariro i Mt Ngauruhoe. Dodatkowo, nieopodal znajduje się kilka bardzo dobrych szlaków i atrakcji, jak kolejka na wulkan Mt. Ruapehu. Istnieje możliwość organizacji bezpośredniego transportu z hotelu na szlak Tongariro Alpine Crossing – szczegóły tutaj.
Tongariro Crossing Lodge – Urokliwy motel na uboczu w miejscowości National Park.
Manowhenua Lodge – tanie zakwaterowanie w centrum National Park. Do dyspozycji gości jest m.in. wspólna kuchnia i pokój gier.
National Park Home – w pełni wyposażony dom wakacyjny w miejscowości National Park. Idealny dla większych grup.
15. Jak zadbać o bezpieczeństwo w Parkach Narodowych Nowej Zelandii?
☎️ W związku z brakiem zasięgu sieci komórkowej w Tongariro National Park, zaleca się zabranie ze sobą na szlak urządzenia typu Garmin Inreach lub Iphone z funkcją „Emergency SOS via satellite” (dostępna od modelu iPhone 14). Umożliwiają one kontakt ze służbami ratowniczymi za pomocą satelity.
💊 Zabierz ze sobą podstawową apteczkę na wypadek mniejszych i większych kontuzji – przeczytaj o tym co warto spakować do plecaka na stronie lokalnej organizacji górskiej.
🩺 Będąc w Nowej Zelandii na wakacjach nie zapomnij o zakupie dobrego ubezpieczenia, które pokryje np. ewentualne koszty leczenia i ewakuacji przez służby ratownicze.
⚠️ Przed wyjściem na szlak, gdzie nie ma zasięgu sieci komórkowej, który jest eksponowany, mało uczęszczany, którym będziesz przemierzał kilka dni lub na którym będziesz sam, warto zostawić wypełniony plan wycieczki zaufanej osobie.
16. Co jeszcze powinienem wiedzieć przed wyruszeniem na szlak?
🚾 Toalety rozmieszczone są na szlaku tak, abyś miał do nich dostęp co 1-2 godziny. Pamiętaj, aby zabrać ze sobą papier toaletowy.
🍔 Przy szlaku brak jakichkolwiek sklepów, kawiarni, itp.
Zabierz ze sobą:
✔ Mapę.
✔ Czołówkę i zapasowe baterie.
✔ Cieplejsze ubranie na wypadek załamania pogody.
✔ Kurtkę przeciwdeszczową.
✔ Okrycie głowy.
✔ Okulary przeciwsłoneczne.
✔ Porządne buty trekkingowe.
✔ Kijki trekkingowe (opcjonalnie).
✔ Raki, czekan, kask i lawinowe ABC (w trakcie zimy).
✔ Raczki turystyczne (wczesną wiosną/ późną jesienią).
✔ Krem przeciwsłoneczny (nawet w pochmurne dni słońce lubi dobrze przypalić).
✔ Przynajmniej 2l wody na osobę. Na szlaku brak ujęć wody pitnej. Woda ze strumieni nie nadaje się do picia.
17. Inne szlaki w Tongariro National Park.
Jeżeli chciałbyś wybrać się na dłuższy trekking po wulkanach Tongariro National Park, zastanów się nad następującymi szlakami:
🌐 Oficjalna broszura informacyjna na temat szlaków w Parku Narodowym Tongariro.
🧗 Osoby bardziej doświadczone w górach wysokich może zainteresować lista dróg wspinaczkowych i nieoficjalnych szlaków na Climbnz.org.nz.
18. Ciekawostki o Tongariro National Park.
😮 W 2012 roku eksplozja stożka wulkanicznego Te Maari zniszczyła znajdującą się na szlaku chatę Ketetahi Hut. Na szczęście nikt nie ucierpiał.
😮 Ostatnia potwierdzona aktywność czerwonego krateru (Red Crater – najwyższy punkt szlaku) miała miejsce w XIX w.
😮 Park Narodowy Tongariro został założony w 1894 roku i jest najstarszym parkiem narodowym w Nowej Zelandii, natomiast czwartym najstarszym na świecie. Jest on również wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako obiekt dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego.
😮 W trakcie poruszania się po zalesionych odcinkach Tongariro Alpine Crossing spotkać możesz kilka występujących tylko w Nowej Zelandii ptaków, takich jak szmaragdowiec zwyczajny, kędziornik, drozd nowozelandzki, skalinek wielkogłowy, wachlarzówka i barglik. Ostatni jest najmniejszym ptakiem zamieszkującym ten kraj.
😮 Jeziora i szczyty widziane podczas trekkingu uważane są przez lokalną społeczność maoryską za święte. Dlatego też źle widziane jest zdobywanie tych szczytów, dotykanie wody w jeziorach i chodzenie po nich, gdy zamarzną.
19. Moja relacja z przejścia Tongariro Alpine Crossing.
Taupo – Mangatepopo Rd
W związku z tym, że znaczna większość osób odwiedzających Nową Zelandię, przechodzi Tongariro Alpine Crossing, nasłuchałem się o tym szlaku dużo. W końcu i ja musiałem się na niego wybrać. Była to jedna z większych atrakcji na mojej rowerowej drodze z Coromandel do Whanganui. Jednak mało brakowało, a musiałbym obejść się smakiem, ponieważ na kilka dni przed dopedałowaniem do wioski National Park, z której kursują autobusy na początek szlaku, wyczytałem z prognozy pogody, że będzie lało i to przez kilka dobrych dni, tak że bez sensu byłoby czekać na słońce. Ale uśmiechnęło się do mnie szczęście, bo będąc w Taupo, przez przypadek podsłuchałem, że możliwy jest transport busem z tego miasta. A więc mogłem zorganizować trekking przed nadejściem złej pogody. Tak też, po godzinie 22:00, zarezerwowałem bilet online na kolejny dzień, który miał być ostatnim z dobrą pogodą.
Odjazd 6:00 rano. Rower zostawiłem w hostelu, pod którym rozbity miałem namiot. Okropnie śpiący i z deszczem za oknem bujającego busa wyjechałem w kierunku szlaku tak, aby dotrzeć do niego po 1,5 godziny. Na miejscu widzę kilka innych grup, wszyscy przyjechali w tym samym celu. Kierowca przeprowadza krótki briefing odnośnie bezpieczeństwa na szlaku i możemy ruszać.
Mangatepopo Rd – South Crater
Chmury zasłaniają całkowicie niebo, a wiatr wieje niemiłosiernie, ale przynajmniej szlak jest z początku łatwy, płaski i niewymagający. Przez dłuższy moment idę po drewnianej kładce. Po 20 minutach chodu przechodzę obok ścieżki prowadzącej do schroniska Mangatepopo Hut. Następnie kilka lekkich podejść i widzę znajdujący się trochę dalej na lewo wodospad (Soda Springs), który omijam, kontynuując trekking wzdłuż głównego szlaku. Dochodzę do pierwszego z dwóch bardziej wymagających podejść na szlaku. Zwane jest ono Diabelskimi Schodami (Devil‘s Staircase). Stromy zygzak zboczem to zmiana wysokości o ok. 300 m na przestrzeni 2 km. Ścieżka jest jednak bardzo dobrze przygotowana, także nie ma się czego obawiać. W ten sposób wchodzę do południowego krateru (South Crater).
South Crater – Red Crater
W kraterze dla zmiany jest znowu płasko, jednak po opadach deszczu również bardzo błotniście. Po prawej stronie widzę częściowo zasłonięty przez szybko poruszające się chmury czerwonawy szczyt wulkanu Mt. Ngauruhoe. W końcu płaski teren się kończy i podchodzę do wejścia na grzbiet prowadzącego do czerwonego krateru (Red Crater). Wiatr wieje naprawdę strasznie, z taką siłą w górach jeszcze się nie spotkałem. Wszyscy dookoła opatuleni po czubek głowy, jest naprawdę zimno. W takich warunkach w górę nie idzie się przyjemnie. Kilkukrotnie łapię za łańcuchy wmontowane w skałę. Nie jest to znowu jakieś zbyt długie podejście, bo szybko staję na najwyższym punkcie szlaku.
Ku mojej uciesze po dotarciu na szczyt czerwonego krateru, chmury rozchodzą się i wygląda słońce. Spędzam w tym miejscu ok. 20 minut. A razem ze mną kilkadziesiąt innych osób. Niesamowite widoki po horyzont, czerwone wulkany a pod nosem trzy szmaragdowe jeziorka (Emerald Lakes) w żółtej obwódce.
Red Crater – Ketetahi Rd
Do jeziorek schodzę po stromym piarżystym zboczu, na którym o poślizgnięcie się bardzo łatwo. Dookoła widać wydobywający się z ziemi dym siarkowy, śmierdzi jajem. Pomiędzy dwoma najbliższymi jeziorkami grupa nastolatków zachwyca się dźwiękiem nieco agresywnej muzyki wydobywającej się z dużego głośnika, jaki wtargali ze sobą aż tutaj. Inni w tym momencie przystają na lunch, dołączam do nich, jednak ponaglany dźwiękami rozkręcającej się imprezy nie zostaję tam długo.
Dalej krótka wizyta nad kwasowym jeziorem Blue Lake i czas trochę podpędzić, tak aby nie spóźnić się na powrotny autobus na końcu szlaku. Lekkie podejście wzdłuż zbocza północnego krateru (North Crater), a potem już mocna praca kolan przy długim zejściu. Widoki nadal dobre, ale wulkany daleko w tyle. Zamiast otoczenia przypominającego Marsa, powracają niskie kępy traw. W ciepłych promieniach słońca czytam tablicę w miejscu, gdzie stało schronisko zniszczone w 2012 przez głazy wyrzucone z wielką siłą z krateru Te Maari.
Ostatnie momenty na szlaku wiodą przez las, gdzie zboczyć można z głównej trasy, aby przyjrzeć się niewielkiemu wodospadowi Ketetahi Falls. Ja natomiast pomijam tę atrakcję i spieszę się na autobus, który zabiera mnie z powrotem do Taupo.
![Tu Kręcili „Mulan”: Clay Cliffs i Ahuriri Valley [Omarama Atrakcje]](https://static.wixstatic.com/media/6a0a8a_40750f7acc5044c7840350c56dc098ee~mv2.jpg/v1/fill/w_980,h_654,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,enc_avif,quality_auto/6a0a8a_40750f7acc5044c7840350c56dc098ee~mv2.jpg)
![Na Planie Ostatniego Samuraja [Szlak Na Mount Taranaki]](https://static.wixstatic.com/media/6a0a8a_62be5c16f3804b639f706f0f282afe3c~mv2.jpg/v1/fill/w_980,h_653,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,enc_avif,quality_auto/6a0a8a_62be5c16f3804b639f706f0f282afe3c~mv2.jpg)
![Najlepszy Szlak Coromandel [Pinnacles Walk / Nowa Zelandia]](https://static.wixstatic.com/media/6a0a8a_ce3b528b45a549c394a7bc104f7993e5~mv2.jpg/v1/fill/w_980,h_551,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,enc_avif,quality_auto/6a0a8a_ce3b528b45a549c394a7bc104f7993e5~mv2.jpg)