TONGARIRO ALPINE CROSSING – trekking po wulkanach
Tongariro Alpine Crossing to wysokogórski trekking prowadzący przez wulkaniczny krajobraz pełen kolorów. Czerwone wulkany, szmaragdowe jeziorka z żółtą obwódką i wydobywające się z ziemi opary. Tak wygląda szlak przecinający Park Narodowy Tongariro, przypominający powierzchnię Marsa. Jednodniowa wycieczka, której będąc w Nowej Zelandii, nie można pominąć. Choć szlak oblegany jest przez rzesze turystów, niesamowite widoki sprawiają, że raczej nie zejdziesz z niego niezadowolony.
Spis Treści:
1) Główne informacje o Tongariro Alpine Crossing
2) Jaką porą roku wybrać się na szlak Tongariro Alpine Crossing?
3) Dojazd
4) Nocleg
5) Mapy
7) Co jeszcze powinieneś wiedzieć przed wyruszeniem na szlak?
8) Gdzie szukać więcej informacji
9) Ciekawostki
10) Alternatywne szlaki w okolicy
GŁÓWNE INFORMACJE O TONGARIRO ALPINE CROSSING
Czas przejścia | Od 6 do 8 godzin. Zimą może to być nawet 9 godzin. |
Dystans | Ok. 19 km |
Różnica wysokości | Początek szlaku – 1120 m n.p.m. Najwyższy punkt szlaku – 1868 m n.p.m. Koniec szlaku – 760 m n.p.m. |
Utrzymanie i oznakowanie szlaku | Bardzo dobrze oznakowany. Mimo to w warunkach dużego zachmurzenia łatwo zgubić drogę. |
Trudność | Średnia. Na grzbiecie prowadzącym na Red Crater znajdują się łańcuchy pomocne przy podejściu. Zejście z Red Crater jest strome i łatwo o upadek. |
Rezerwacja | Wprowadzono możliwość rezerwacji miejsca na szlaku w celu ograniczenia liczby turystów, jednak rezerwacja nie jest jeszcze obowiązkowa. |
👇👇👇
JAKĄ PORĄ ROKU WYBRAĆ SIĘ NA SZLAK?
Najprzychylniejsze warunki pogodowe panują na szlaku od października do kwietnia. Wziąć należy jednak pod uwagę to, że Tongariro Alpine Crossing jest jednym z najpopularniejszych szlaków w Nowej Zelandii. W szczycie sezonu jednego dnia przechodzi po nim od 600 do 3500 osób. Chcąc uniknąć tłumów, warto zaplanować wypad na szlak na początku lub końcu ww. okresu.
🌱 Wiosna (wrzesień-listopad)
Wychodząc na szlak w pierwszej połowie wiosny, przygotuj się na zastanie zimowych warunków (patrz poniżej). Gdy zagrożenie lawinowe ustanie, jest szansa na przejście szlaku w spokoju, bez tłumów.
☀️ Lato (grudzień – luty)
Stabilna pogoda i długi dzień to duże zalety tej pory roku. Natomiast nie można zapomnieć o tym, że w terenie wysokogórskim (najwyższy punkt szlaku – 1868 m n.p.m.) pogoda może zmienić się bardzo szybko. Na Tongariro Alpine Crossing dzieje się tak bardzo często. Przygotowanym trzeba być, na bardzo silne podmuchy wiatru, nagły spadek temperatury, duże opady deszczu (średnio 200 deszczowych dni w roku), a nawet śniegu.
🍂 Jesień (marzec – maj)
Śniegu na szlaku nie zobaczymy zazwyczaj do końcówki maja. Dni jednak stają się krótkie, a marudna pogoda coraz bardziej daje w skórę. Późną jesienią trzeba przygotować się na warunki zimowe (patrz poniżej).
❄️ Zima (czerwiec – sierpień)
Ta pora roku to okazja do zobaczenia wulkanicznego otoczenia pokrytego czarującą bielą. Niemniej jednak ominą nas widoki rodem z innej planety, które przyciągają większość turystów. Zimą szlak będzie bardzo niebezpieczny dla osób niemających doświadczenia w poruszaniu się po górach o tej porze roku. Od czerwca do września śnieg i lód pokrywają szlak przynajmniej częściowo. Temperatury spadają poniżej zera i występuje zagrożenie lawinowe. Dodatkowo pod uwagę trzeba wziąć długość dnia. Zimą słońce świeci od 9 do 11 godzin (pamiętajcie o czołówce i zapasowych bateriach).
❗ Aby wyjść na szlak zimą musisz (rozwiń listę)
- potrafić odnaleźć drogę w przypadku kiedy oznaczenie szlaku będzie niewidoczne z powodu zachmurzenia lub głębokiej pokrywy śnieżnej, - wiedzieć, gdzie występują zagrożenia lawinowe i jak uratować osobę zasypaną przez lawinę, - posiadać sprzęt i umiejętności poruszania się po oblodzonym terenie, - zabrać ze sobą odzież odpowiednią na temperatury poniżej 0°C i być przygotowanym na sytuacje krytyczne w razie pogorszenia pogody, - zabrać ze sobą zestaw lawinowy i mieć umiejętności jego obsługi.
Zagrożenie zejścia lawin występuje w okolicach Soda Springs, Red Crater i Blue Lake.
🌐 Krajowa strona z komunikatami lawinowymi
Jeżeli jesteś osobą zimowo niedoświadczoną, skorzystać możesz z usług lokalnych przewodników takich jak: 🚩 Tongariro Guided Walks 🚩 Adventure Outdoors Tongariro 🚩 Adrift Tongariro Guiding
🌧 Gdzie sprawdzić warunki pogodowe? (rozwiń listę)
🌐 Sprawdzonej prognozy pogody szukaj na stronie państwowej instytucji meteorologicznej MetService.
Aktualnie panujące warunki pogodowe sprawdzisz na webcamach:
🎥 Ngauruhoe Jeżeli wiatr wieje z siłą większą niż 60 km/godz., bezpieczniej wybrać szlak o mniejszej ekspozycji. Temperatura przy Red Crater jest niższa o przynajmniej 5°C w porównaniu z początkiem szlaku. Wzmożenie się wiatru o każde 10 km/godz. przyczynia się do spadku temperatury o 2°C.
⚠️ Tongariro Alpine Crossing znajduje się w strefie zagrożenia aktywnością wulkaniczną (pomiary sprawdź tutaj). Zanim wyjdziesz na szlak, zapoznaj się z informacjami na temat niebezpieczeństw z tym związanych.
DOJAZD
Trekking rozpoczyna się przy Mangatepopo Rd. Kwestia parkingu i dojazdu na szlak jest trochę skomplikowana. Po pierwsze, szlak rozpoczyna i kończy się w innych miejscach, oddalonych od siebie o 26 k. Po drugie, parkowanie przez dłużej niż 4 godziny na Mangatepopo Rd i Ketetahi Rd jest zabronione. Dlatego też funkcjonują następujące rozwiązania.
🚗 Dojazd samochodem (rozwiń)
Jeżeli planujecie dojazd samochodem, będziecie musieli skorzystać z płatnego parkingu przy Ketetahi Rd – w cenie parkingu zawarty jest koszt przejazdu autobusem do początku szlaku na Mangatepopo Rd. Schodząc ze szlaku kończy się z powrotem na Ketetahi Rd.
Wszystkie informacje dostępne na stronie operatora parkingu tutaj.
🚌 Dojazd autobusem (rozwiń)
Transport autobusem na szlak możliwy jest z poniższych lokalizacji. Powrót z końca szlaku na Ketetahi Rd o określonej przez przewoźnika godzinie.
- National Park (Tongariro Crossing Shuttles, Summit Shuttles, Tongariro Track Transport, Dempsey Buses, Ruapehu Scenic Shuttles, National Park Shuttles) - Ohakune (Dempsey Buses) - Raetihi (Dempsey Buses) - Taupo (Tongariro Expeditions) - Whakapapa (Dempsey Buses) - Turangi (Tongariro Expeditions, Backyard Tours) - Tongariro Holiday Park (Tongariro Expeditions) - Discovery Lodge (Discovery Lodge Shuttles) - Mangahuia Campsite (Tongariro Crossing Shuttles)
MAPY
🗺 Mapa topograficzna online (możliwość wydrukowania).
📁 Ściągnij ślad gpx szlaku do wgrania do wybranej przez ciebie aplikacji z mapami (nie gwarantuję 100% dokładności śladu).
tongariro alpine crossing
.gpx
Download GPX • 87KB
📍 Poniżej lokalizacja miejsca skąd zaczyna się szlak.
NOCLEG
🛖 Schronisko na szlaku (rozwiń)
Jedyną opcją na nocleg pod dachem na szlaku będzie schronisko Mangatepopo Hut, które znajduje się pół godziny marszu od Mangatepopo Road End.
💰 Rezerwacji i opłaty należy dokonać na tej stronie online.
Schronisko może pomieścić 20 osób i w sezonie letnim dobrze dokonać rezerwacji z dużym wyprzedzeniem, jako że jest to miejsce, w którym zatrzymują się turyści przemierzający popularny Tongariro Northern Circuit. W trakcie głównego sezonu turystycznego, w schronisku można korzystać z miejscowych kuchenek gazowych. Poza tym okresem należy zaopatrzonym być we własny sprzęt kuchenny.
⛺ Namiot na szlaku (rozwiń)
Osoby chcące rozbić się na polu namiotowym przy schronisku Mangatepopo Hut muszą zakupić odpowiedni bilet w biurze DOC (nie jest to rezerwacja, obowiązuje zasada „kto pierwszy ten lepszy"). Nocujący w namiotach mogą korzystać z kuchni i toalet w schronisku. Zabronione jest rozbijanie namiotów „na dziko” w następujących miejscach w Parku Narodowym Tongariro: 3 km od Te Maari, Red Crater i Ngāuruhoe (zagrożenie aktywnością wulkaniczną), w miejscach przeznaczonych do piknikowania, w odległości 200 metrów od wszelkich dróg, 500 metrów od Northern Circuit Track (pokrywającym się w dużej części z Tongariro Alpine Crossing), 200 metrów od pozostałych szlaków i pól namiotowych. W pozostałych miejscach jest to dozwolone, niemniej zalecam skonsultowanie tej sprawy z Tongariro National Park Visitor Centre przed wyruszeniem na szlak w związku z możliwymi zmianami prawnymi.
🚍 Nocleg w kamperze lub namiocie nieopodal szlaku (rozwiń)
Osoby, które przed/po przejściu szlaku zamierzają spać w samochodach, kamperach, lub namiotach mogą za małą opłatą przenocować na polu kempingowym Mangahuia Campsite (14 km od początku szlaku, wymagana rezerwacja). Do znalezienia innych tego typu miejsc noclegowych polecam aplikacje CamperMate, WikiCampsNZ i Rankers Camping NZ.
🏨 Hotele w pobliżu szlaku (rozwiń)
W okolicy znajduje się kilka różnego rodzaju hoteli, domków, etc., które można zarezerwować przez popularne portale hotelowe.
.
📝 Co ze sobą zabrać? (rozwiń listę)
✔ Mapę (zimą bezwzględnie w wersji papierowej). ✔ Czołówkę i zapasowe baterie. ✔ Cieplejsze ubranie na wypadek załamania pogody (zapomnijcie o bawełnie!). ✔ Kurtkę przeciwdeszczową. ✔ Okrycie głowy. ✔ Okulary przeciwsłoneczne. ✔ Porządne buty trekkingowe. ✔ Kijki trekkingowe (opcjonalnie). ✔ Raki, czekan, kask i lawinowe ABC (w trakcie zimy). ✔ Raczki turystyczne (wczesną wiosną/ późną jesienią). ✔ Krem przeciwsłoneczny (nawet w pochmurne dni słońce lubi dobrze przypalić). ✔ Przynajmniej 2l wody na osobę. Na szlaku brak ujęć wody pitnej. Woda ze strumieni nie nadaje się do picia. ✔ PLB – Personal Locator Beacon. Zalecany w sezonie zimowym – możliwość wypożyczenia lub zakupu w większych miejscowościach.
ℹ️ Co jeszcze powinieneś wiedzieć przed wyruszeniem na szlak? (rozwiń listę)
🚾 Toalety rozmieszczone są na szlaku tak, abyś miał do nich dostęp co 1-2 godziny. Pamiętaj, aby zabrać ze sobą papier toaletowy.
🍔 Przy szlaku brak jakichkolwiek sklepów, kawiarni, itp.
🌐 Gdzie szukać więcej informacji? (rozwiń listę)
🥾 Alternatywne szlaki w okolicy (rozwiń listę)
Tym którzy chcieliby bliżej zapoznać się z Parkiem Narodowym Tongariro i jego majestatycznymi wulkanami, polecam mocno zastanowienie się nad wybraniem następujących szlaków: 👉 Tongariro Northern Circuit Track 👉 Round the Mountain Track 🌐 Oficjalna broszura informacyjna na temat szlaków w Parku Narodowym Tongariro. 🧗 Osoby bardziej doświadczone w górach wysokich może zainteresować lista dróg wspinaczkowych i nieoficjalnych szlaków na Climbnz.org.nz.
🌋 Ciekawostki (rozwiń listę)
😮 W 2012 roku eksplozja stożka wulkanicznego Te Maari zniszczyła znajdującą się na szlaku chatę Ketetahi Hut. Na szczęście nikt nie ucierpiał.
😮 W 2012 roku eksplozja stożka wulkanicznego Te Maari zniszczyła znajdującą się na szlaku chatę Ketetahi Hut. Na szczęście nikt nie ucierpiał.
😮 Ostatnia potwierdzona aktywność czerwonego krateru (Red Crater – najwyższy punkt szlaku) miała miejsce w XIX w.
😮 Park Narodowy Tongariro został założony w 1894 roku i jest najstarszym parkiem narodowym w Nowej Zelandii, natomiast czwartym najstarszym na świecie. Jest on również wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako obiekt dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego.
😮 W trakcie poruszania się po zalesionych odcinkach Tongariro Alpine Crossing spotkać możesz kilka występujących tylko w Nowej Zelandii ptaków, takich jak szmaragdowiec zwyczajny, kędziornik, drozd nowozelandzki, skalinek wielkogłowy, wachlarzówka i barglik. Ostatni jest najmniejszym ptakiem zamieszkującym ten kraj.
😮 Jeziora i szczyty widziane podczas trekkingu uważane są przez lokalną społeczność maoryską za święte. Dlatego też źle widziane jest zdobywanie tych szczytów, dotykanie wody w jeziorach i chodzenie po nich, gdy zamarzną.
📖 Relacja z przejścia (rozwiń listę)
Taupo – Mangatepopo Rd
W związku z tym, że znaczna większość osób odwiedzających Nową Zelandię, przechodzi Tongariro Alpine Crossing, nasłuchałem się o tym szlaku dużo. W końcu i ja musiałem się na niego wybrać. Była to jedna z większych atrakcji na mojej rowerowej drodze z Coromandel do Whanganui. Jednak mało brakowało, a musiałbym obejść się smakiem, ponieważ na kilka dni przed dopedałowaniem do wioski National Park, z której kursują autobusy na początek szlaku, wyczytałem z prognozy pogody, że będzie lało i to przez kilka dobrych dni, tak że bez sensu byłoby czekać na słońce. Ale uśmiechnęło się do mnie szczęście, bo będąc w Taupo, przez przypadek podsłuchałem, że możliwy jest transport busem z tego miasta. A więc mogłem zorganizować trekking przed nadejściem złej pogody. Tak też, po godzinie 22:00, zarezerwowałem bilet online na kolejny dzień, który miał być ostatnim z dobrą pogodą.
Odjazd 6:00 rano. Rower zostawiłem w hostelu, pod którym rozbity miałem namiot. Okropnie śpiący i z deszczem za oknem bujającego busa wyjechałem w kierunku szlaku tak, aby dotrzeć do niego po 1,5 godziny. Na miejscu widzę kilka innych grup, wszyscy przyjechali w tym samym celu. Kierowca przeprowadza krótki briefing odnośnie bezpieczeństwa na szlaku i możemy ruszać.
Mangatepopo Rd – South Crater
Chmury zasłaniają całkowicie niebo, a wiatr wieje niemiłosiernie, ale przynajmniej szlak jest z początku łatwy, płaski i niewymagający. Przez dłuższy moment idę po drewnianej kładce. Po 20 minutach chodu przechodzę obok ścieżki prowadzącej do schroniska Mangatepopo Hut. Następnie kilka lekkich podejść i widzę znajdujący się trochę dalej na lewo wodospad (Soda Springs), który omijam, kontynuując trekking wzdłuż głównego szlaku. Dochodzę do pierwszego z dwóch bardziej wymagających podejść na szlaku. Zwane jest ono Diabelskimi Schodami (Devil‘s Staircase). Stromy zygzak zboczem to zmiana wysokości o ok. 300 m na przestrzeni 2 km. Ścieżka jest jednak bardzo dobrze przygotowana, także nie ma się czego obawiać. W ten sposób wchodzę do południowego krateru (South Crater).
South Crater – Red Crater
W kraterze dla zmiany jest znowu płasko, jednak po opadach deszczu również bardzo błotniście. Po prawej stronie widzę częściowo zasłonięty przez szybko poruszające się chmury czerwonawy szczyt wulkanu Mt. Ngauruhoe. W końcu płaski teren się kończy i podchodzę do wejścia na grzbiet prowadzącego do czerwonego krateru (Red Crater). Wiatr wieje naprawdę strasznie, z taką siłą w górach jeszcze się nie spotkałem. Wszyscy dookoła opatuleni po czubek głowy, jest naprawdę zimno. W takich warunkach w górę nie idzie się przyjemnie. Kilkukrotnie łapię za łańcuchy wmontowane w skałę. Nie jest to znowu jakieś zbyt długie podejście, bo szybko staję na najwyższym punkcie szlaku.
Ku mojej uciesze po dotarciu na szczyt czerwonego krateru, chmury rozchodzą się i wygląda słońce. Spędzam w tym miejscu ok. 20 minut. A razem ze mną kilkadziesiąt innych osób. Niesamowite widoki po horyzont, czerwone wulkany a pod nosem trzy szmaragdowe jeziorka (Emerald Lakes) w żółtej obwódce.
Red Crater – Ketetahi Rd
Do jeziorek schodzę po stromym piarżystym zboczu, na którym o poślizgnięcie się bardzo łatwo. Dookoła widać wydobywający się z ziemi dym siarkowy, śmierdzi jajem. Pomiędzy dwoma najbliższymi jeziorkami grupa nastolatków zachwyca się dźwiękiem nieco agresywnej muzyki wydobywającej się z dużego głośnika, jaki wtargali ze sobą aż tutaj. Inni w tym momencie przystają na lunch, dołączam do nich, jednak ponaglany dźwiękami rozkręcającej się imprezy nie zostaję tam długo.
Dalej krótka wizyta nad kwasowym jeziorem Blue Lake i czas trochę podpędzić, tak aby nie spóźnić się na powrotny autobus na końcu szlaku. Lekkie podejście wzdłuż zbocza północnego krateru (North Crater), a potem już mocna praca kolan przy długim zejściu. Widoki nadal dobre, ale wulkany daleko w tyle. Zamiast otoczenia przypominającego Marsa, powracają niskie kępy traw. W ciepłych promieniach słońca czytam tablicę w miejscu, gdzie stało schronisko zniszczone w 2012 przez głazy wyrzucone z wielką siłą z krateru Te Maari.
Ostatnie momenty na szlaku wiodą przez las, gdzie zboczyć można z głównej trasy, aby przyjrzeć się niewielkiemu wodospadowi Ketetahi Falls. Ja natomiast pomijam tę atrakcję i spieszę się na autobus, który zabiera mnie z powrotem do Taupo.